Smosarska

Zawód dietetyka w Polsce nadal jest słabo uregulowany prawnie. W tym momencie przepisy mówią jedynie o zakazie pracy w szpitalu innego specjalisty z tej dziedziny niż osoby, która jest absolwentem uczelni medycznej na kierunku „dietetyka”. Natomiast jeśli chodzi o prywatne gabinety sprawa się komplikuje.

Dzisiaj wiele osób ma możliwość zdobycia dokumentu dającego możliwość prowadzenia własnej poradni dietetycznej. Mogą to być osoby po kierunkach: „dietetyka” na uczelni medycznej bądź niemedycznej (jak PWSZ czy AWF); „technologia żywności ze specjalizacją żywienie człowieka”; czy też po rocznym kursie zawodowym, których powstaje coraz więcej. I choć różnic w programie kształcenia może nie być na papierze, zapewne pojawią się w rzeczywistości.

Zatem warto tuż przed zapisaniem się na wizytę sprawdzić „papiery” dietetyka, aby nie powierzyć swojego zdrowia osobie mogącej nie mieć doświadczenia w dietetyce medycznej. A takie doświadczenie na pewno mają dietetycy kliniczni, którzy wydają się być najlepszym wyborem pacjenta.

Tok nauczania, ilość przedmiotów typowo medycznych, a także duża liczba praktyk szpitalnych zdecydowanie przemawia na korzyść „klinicznych”. Są to osoby mające wiadomości zarówno z zakresu etiologii chorób, jak i sposobów ich leczenia, tak szpitalnego, jak i dietetycznego.

Dietetyk kliniczny daje pewność, że do każdej osoby w swoim gabinecie będzie podchodził jak do pacjenta, a nie jak do klienta. To zdecydowana przewaga, która optymalizuje poradnictwo dietetyczne.

Autor Sławomir Kula – Dietetyk kliniczny